In gezinstherapie vertrekken we vanuit de bezorgdheden van het gezin zelf — niet vanuit tekortkomingen van één persoon. We zien symptomen niet als individuele problemen, maar als betekenisvolle signalen binnen de relaties van het gezin.

​

Verbinding staat centraal: we kijken naar hoe gezinsleden zich met elkaar verbonden voelen en hoe die verbondenheid soms onder druk kan komen te staan. Door aandachtig en respectvol te luisteren, onderzoeken we samen hoe ieders verhaal, de levensfase van het gezin en de bredere context invloed hebben op de relaties.

​

We creëren een veilige ruimte voor dialoog, waar spreken én stiltes evenveel betekenis hebben. Zo komt er ruimte voor verhalen die nog niet verteld zijn en voor nieuw begrip tussen gezinsleden. 

​

Gezinstherapie is een proces van samenwerking — gedragen door vertrouwen, openheid en authenticiteit. Samen zoeken we naar herstel van verbondenheid, zodat het gezin opnieuw evenwicht, nabijheid en kracht kan ervaren. Feedback over het verloop van de therapie krijgt een centrale plaats binnen onze samenwerkingsrelatie om van daaruit het proces bij te stellen. 

​

 

Bronnen: 

-Gezinstherapie in de praktijk: over ontmoeting, proces en context. Peter Rober.

-Samen in therapie: gezinstherapie als dialoog. Peter Rober.